Vijf weken geleden ben ik vader geworden en sindsdien verloopt de rit van mijn werkplek naar huis wat gehaaster; mijn dochter wacht op me. Gisterenavond was het erger dan normaal: nadat ik de laatste mails had verstuurd, smeet ik alles in mijn tas, wandelde in hoog tempo naar mijn auto en drukte het gaspedaal wat dieper in dan toegelaten. De trap die naar mijn voordeur leidt, nam ik met twee treden tegelijk.
Onrust. Door een nieuwsbericht. Ik las dat Volvo hun werknemers over de hele wereld een half jaar ouderschapsverlof gaat geven. Op het einde van het artikel stond de volgende zin: ‘Vrouwen van wie de partner weinig tijd thuis doorbrengt na de geboorte, [nemen] in de acht jaren die volgen vaker ziekteverlof [op], blijkt uit onderzoek.’ Later die avond, in De Afspraak, werd mijn onrust nog aangewakkerd door Riet Ory van Femma: ‘We weten dat de zorgpatronen tussen ouders, tussen moeders en vaders, vooral worden vastgelegd in de eerste drie maanden na de geboorte.’
Ik ben zelfstandige en ben dat al sinds ik zeven jaar geleden de Nederlandse arbeidsmarkt betrad. Nooit heb ik spijt gehad van die keuze totdat ik vader ging worden. Ik vernam dat een werknemer in Nederland recht heeft op vijf weken ouderschapsverlof en een zelfstandige niet. Ik begon als een gek te solliciteren; die betaalde vrije dagen na de geboorte van mijn kind zag ik wel zitten. In de gesprekken die ik voerde werd ik met de realiteit geconfronteerd: als corona voorbij was moest ik toch echt wel om half negen op kantoor zijn. Thuiswerken? Liever niet. Onbetaald verlof om mijn tweede roman te schrijven? Moeilijk, moeilijk. En vakantiedagen graag op tijd aanvragen.
Dit zou niets worden en toen mijn dochter werd geboren nam ik enkele weken vrij – onbetaald. Keuzes hebben consequenties.
Maar gisteren vernam ik dus dat mijn vriendin haar gezondheid (en carrière) mogelijk kon lijden onder mijn afwezigheid in de eerste maanden van ons ouderschap en dat mijn kind zou opgroeien met een vader die zich aan alle zorgtaken onttrekt.
Kan ik wel een goede vader zijn zonder dat ouderschapsverlof? Waarom doet een nieuwsbericht mij twijfelen aan mijn toewijding aan mijn dochter?
Vanochtend krabbelde ik dit op een papiertje: vaderschap is de constante onzekerheid over je vaderschap. Ik vertrok laat; mijn dochter had een moeilijke nacht en wilde wat aandacht. Dat gaf ik haar in alle rust, niemand zou op de klok kijken als ik laat was. Betaald ouderschapsverlof heb ik niet gehad. Tijd heb ik gelukkig wel.